Zamek w Bobrownikach Nad Wisłą

Opis

Zamek w Bobrownikach
Ceglany zamek, założony na planie czworoboku z wieżą we wschodnim narożu, powstał nad brzegiem Wisły w końcu XIV w.  zbudowany przez Krzyżaków, którzy kupili Bobrowniki w 1392 r. W latach 1408 - 1411 trzykrotnie przechodził z rąk do rąk, ostatecznie (po pokoju toruńskim) znajdując się w granicach Polski. Mimo pełnienia w następnych wiekach funkcji siedziby starostów grodowych, nie został nigdy w pełni odbudowany i w XVIII w. był już ruiną. Częściowa rozbiórka w XIX w. i postępująca dewastacja w kolejnym stuleciu, pozostawiły niewielkie fragmenty murów  z częścią cylindrycznej wieży.
HISTORIA ZAMKU 
   W XIII w. była tu komora celna, a w XIV w. zapewne gród, nadany w 1377 r. przez króla Ludwika Węgierskiego księciu Władysławowi Opolczykowi, który odsprzedał go Krzyżakom w 1392 r. 
    Zakonnicy wznieśli na prawym brzegu Wisły ceglany zamek prawdopodobnie jeszcze przed końcem XIV w. Założony na planie czworoboku z wieżą we wschodnim narożu, posiadał kilka budynków przy ścianie południowo - wschodniej i południowo - zachodniej. Trudno jednak ustalić gdzie znajdował się wjazd na dziedziniec. 
   W 1408 r. miejscowość zostaje włączona do Polski, ale rok później (1409) wraca w ręce Krzyżaków, którzy skutecznie oblegli zamek. Ustalenia pokoju toruńskiego w 1411 r. ponownie nadają prawa do zamku w Bobrownikach królestwu polskiemu. 
   Na odbudowę po zniszczeniach wojen z Krzyżakami, warownia czekała długo i ostatecznie nie doczekała się nigdy. W 1461 r. sejm nawet uchwalił odbudowę granicznej strażnicy, ale na postanowieniach się skończyło, mimo iż częściowo zrujnowany zamek był przez lata siedzibą starostów grodowych. 
   Podupadający zamek - beznadziejnie oczekujący na lepsze potraktowanie - dotrwał w tym kiepskim stanie do XVIII w., kiedy to w wyniku kolejnych zniszczeń legł ostatecznie w gruzach, przypieczętowując swój los. 
   Na początku XIX w. został częściowo rozebrany. 

ARCHITEKTURA ZAMKU 

   Zbudowany z cegły na planie kwadratu zamek posiadał jedną czworoboczną wieżę we wschodnim narożu. 
   Budynki mieszkalne usytuowane były w południowo - wschodniej i południowo - zachodniej części założenia. 
   Badania nie pozwoliły ustalić gdzie znajdowała się główna brama zamku, ale gdyby oprzeć się na rysunku pochodzącym z osiemnastowiecznego "Dziennika" A. Boota, można ustalić, że brama wjazdowa przypuszczalnie znajdowała się w północno - wschodniej części zamku.